Լույսը անդրադառնում և բեկվում է տարբեր մարմիններից կախված, դա հասկանալու համար նախ հասկանանք թափանցիկ և անթափանց մարմինների տարբերությունը։ Բոլոր տեսակի մարմինները տեսնում ենք լույսի շնորհիվ, անթափանց մարմինները տեսնում ենք՝ երբ լույսը բաղկացած՝ կարմիր, կանաչ և կապույտ գույներից, ընկնում է մարմնի վրա, մարմինը վերցնում կամ կլանում է իրեն պետքական գույները և անդրադարձնում ավելորդը։ Օրինակ՝ բույսերի տերևները կլանում են կապույտ և կարմիր գույները և անդրադարձնում կանաչը, այդ պատճառով մենք դրանք տեսնում ենք կանաչ գույնի։ Թափանցիկ առարկաները չեն կլանում և չեն անդրադարձում, այլ բեկում են լույսը։ Այսինքն լույսը անցնելով թափանցիկ առարկայի միջով կարող է շեղվել, կամ դեֆորմացվել՝ կախված առարկայի ձևից։ Խոշորացույցը հենց դրա շնորհիվ է աշխատում, այն կարծես փոխի իր միջով անցնող ֆատոնների թռիչքի ուղղությունը, արդյունքում՝ ստանալով ավելի խոշոր, ավելի փոքր, կամ շրջած պատկեր, կախված ինչպես օգտագործել։ Ներքևի նկարից կարելի է հասկանալ, թե ինչ է տեղի ունենում լույսի հետ ոսպնյակով անցնելիս՝

Լույսը կարող է բեկվել ոչ միայն ոսպնյակի շնորհիվ, այլ նաև հայելու։ Հայելին չի թափանցում, սակայն անդրադարձնում է իր վրա ընկնող ամբողջ լույսը, և անդրադարձնում է՝ նույնպես կախված իր ձևից։ Դա նման է, երբ գնդակը նետոմ ենք թեք մակերևույթի վրա և այն անդրադառնում է ուրիշ ուղությամբ։ Այդպես են աշխատում նաև ծիծաղելու հայելիները, նաև հայելիների բեկման շնորհիվ են աշխատում հզորագույն օպտիկական աստղադիտարանները, նաև Բյուրականի աստղադիտարանը։

Ավելի մանրամասն դիտարկենք լույսի բեկումը և անդրադարձումը, և թե ինչից է կախված լույսի կլանումը։ Երբ ֆատոնները հանդիպում են չթափանցիկ մարմինների ատոմներին, նրանք ցածր մակարդակի էլեկտրոնները փորձում են տեղափոխել ավելի բարձր մակարդակ, և ստացվելու դեպքում ինքներն են դառնում էլեկտրոն, ատոմին էներգիա տալով հանդերձ, դա կլանումն է։ Իսկ թափանցիկ մարմինների էլեկտրոնների մակարդակների միջև հեռավորությունը մեծ է, և ֆատոնը չկարողանալով էլեկտրոնը բարձրացնել անցնում է առաջ, և լույսը անցնում է մարմնի միջով։ Սև մարմինները ավելի արագ են տաքանում ուրովհետև կլանելով բոլոր գույները ստանում են շատ էներգիա, իսկ սպիտակները հակառակը։