Էլեկտրական էներգիայի անլար փոխանցումը հնարավոր է մի փոքր ֆանտաստիկ թվա, սակայն այժմ գոյություն ունեն բազմաթիվ տարբերակներ դա անելու։ Առաջինը ում հաջողվեց դա անել Նիկոլա Տեսլան է, նա կայծակի երևույթից օգտվելով ստեղծեց սարք, որը օդում առաջացնում է հոսանքի լիցքեր, որից կարող են օգտվել մոտակայքում գտնվող սարքերը։ Սակայն այդ հայտնագործության խնդիրը փոքր հեռավորությանբ ազդելն էր, և Նիկոլա Տեսլան ցանկացավ կառուցել ամբողջ աշխարհում աշտարակներ, որոնք կարող են ապահովել անլար հոսանքի ցանցը, բայց ոչ-ոք չհովանավորեց նրան, և այդպիսով այդ մտադրությունը մոռացվեց։ Դրանից հետո ուրիշները բացահայտեցին հոսանքի անլար փոխանցումը իրականեցնելու համար այլ տերբերակներ։ Դա հնարավոր է իրականացնել նաև լազեռի և էլեկտամագնիսական ինդուկցիայի միջոցով։
Էլեկտրաէներգիան էլեկտամագնիսական ինդուկցիայի միջոցով կարելի է փոխանցել նույնիսկ տնային պայմաններում։ Այս երևույթը աշխատում է Մայկլ Ֆառադեյի բացահայտած էլեկտրոմագնիսական ինդուկցիայի միջոցով։ Դա հոսանքից մագնիսական դաշտ ստանալու հակառակ երևույթն է, այսինքն մագնիսական դաշտից ստանալ հոսանք։ Դա նշանակում է, որ եթե ստեղծենք սովորական էլեկտրոմագնիս, ապա որոշակի հեռավորության վրա այդ մագնիսական դաշտը կարող ենք ետ վերածել հոսանքի։ Ժամանակակից հեռախոսները ունեն հնարավորություն լիցքավորվել էլէկտրամագնիսական ինդուկցիայի միջոցով։ Այդ տարբերակը աշխատում է փոքր 
հեռավորությունների վրա, սակայն բավականին հարմար է։ Արժի նշել, որ ինդուկցիան այդպես աշխատում է էլէկտրական մագնիսի ազդեցության տակ, իսկ սովորական մագնիսի դեպքում աշխատելու համար պետք է շարժել սարքը մագնիսական դաշտում կոնկրետ ձևով։ Այնպես, որ այդ տեխնոլոգիան թույլ չի տալիս վերցնել հոսանք սովորական մագնիսի մագնիսական դաշտից առանց մեխանիկական գործողության։
Անդրանիկ Փարադյան 