Ստեղծագործություն

Մի գիտնական, որ ապրում էր աշխարհի խնդիրներով մտահոգ, վճռել էր գտնել ուղիներ դրանք նվազեցնելու համար: Օրեր էր անցկացնում իր լաբորատորիայում` փնտրելով իրեն հուզող հարցերի պատասխանները:
Մի օր յոթամյա որդին ներխուժեց նրա սրբավայրը և որոշեց օգնել հորն աշխատել: Գիտնականը՝ նյարդայնացած, որ իրեն ընդհատել են, խնդրեց տղային ուրիշ տեղ խաղալ: Տեսնելով, որ անհնար է նրան դուրս հրավիրել, հայրը մտածեց մի բանով շեղել որդու ուշադրությունը: Պատահաբար գտավ մի ամսագիր` աշխարհի քարտեզի պատկերով. այն է, ինչ անհրաժեշտ էր:
Մկրատով կտրտեց քարտեզը տարբեր մասերի և կպչուն ժապավենի հետ միասին հանձնեց որդուն` ասելով.
– Քանի որ սիրում ես գլուխկոտրուկներ, քեզ կտամ աշխարհը բոլորովին կոտրված, որ այն նորոգես առանց որևէ մեկի օգնության:
Հաշվարկեց, որ փոքրիկից կպահանջվի տասը օր` քարտեզն ի մի բերելու համար, սակայն այդպես չեղավ: Մի քանի ժամ անց նա լսեց երեխայի ձայնը, որ հանգիստ կանչում էր.
– Հայրի՜կ, հայրի՜կ, ամեն ինչ արեցի, ավարտեցի:
Սկզբում հայրը չհավատաց: Մտածեց, որ անհնար է նրա տարիքում վերստանալ ամբողջական մի քարտեզ, որը նախկինում երբեք չի տեսել: Կասկածամիտ հայացքը բարձրացրեց գրառումներից այն վստահությամբ, որ կտեսնի երեխայի տարիքին համապատասխան աշխատանք. քարտեզն ավարտուն էր: Բոլոր կտորները տեղադրված էին իրենց համապատասխան տեղերում: Ինչպե՞ս էր հնարավոր: Ինչպե՞ս էր երեխան կարողացել: Զարմանքով հարցրեց որդուն.
– Որդյա՛կս, դու չգիտեիր ինչպիսի՞ն է աշխարհը, ինչպե՞ս ես արել:
– Հայրի՛կ, պատասխանեց որդին,- Ես չգիտեի, թե ինչպիսին է աշխարհը, բայց երբ դու հանեցիր ամսագրից քարտեզը՝ այն կտրտելու համար, տեսա, որ մյուս կողմում մարդ է պատկերված: Այնպես որ, շրջեցի կտորներն ու սկսեցի «հավաքել» այդ մարդուն, որ, այո´, գիտեի, թե ինչպիսին էր:
– Երբ ես վերականգնեցի մարդուն, շրջեցի թուղթը և տեսա, որ վերականգնել եմ աշխարհը:

Վերլուծություն

Այս ստեղծագործության մեջ շատ լավ ցույց է տված, որ բոլորից էլ բան կարելի է սովորել , և գուցե քո հարցի պատասխանը կարող է լինել հենց քթիդ տակ, պարզապես պետք է չթերագնահատել ամեն ինչ և մտածել միայն մի թեմայի շուրջ, պատասխանը կարող է լինել հենց այն բաներում, որոնք թերագնահատում ես։ Մի թեմայի շուրջ շատ խորանալով՝ կարելի է չնկատել շրջապատող ամեն ինչի և բոլորի զորությունը։ Դա կարող է տեղի ունենալ, եթե շրջապատում խոսում են ուրիշ թեմաների շուրջ, որոնք չեն հետաքրքրում, սակայն այդ թեմաներում են թաքնված հենց այլ թեմայի հարցի պատասխանը։ Այսինքն՝ ամեն ինչ կապված է իրար հետ, թեկուզ ոչ անմիջական, սակայն մի թեմայի պատասխանը կարելի է գտնել ուրիշ թեմայում, կամ մի թեմայի օրինակը կարելի է բերել ուրիշ թեմայի օրինակով։ Նաև շատ հետաքրքիր էր վերնագիրը և իմաստը, <<ինչպես նորոգել աշխարհը>>․ համ կապված է երեխայի քարտեզը նորոգելու հետ, համ՝ ընդհանուր մտքի հետ։ Երեխան քարտեզի սկզբնական վիճակում տեսավ ոչ թե երկրների դասավորվածությունը, այլ մարդու։ Այսինքն նա տեսավ աշխարհը՝ մեկ մարդու պես համախմբված։ Աշխարհը իսկականից նման է մարդու կերպարի, որը չի կարողանում իր էմոցիաներին կառավարել, և առաջանում են կոնֆլիկտներ։ Կարծում եմ՝ այս ստեղծագործությամբ Գաբրիել Գարսիա Մարկեսը ուզում էր ասել, որ աշխարհը կարելի է նորոգել՝ համախմբված դառնալով։