Ստեղծագործում ես՝ ընտրելով թեմաներից մեկը և զրուցելով ինքդ քեզ հետ:
- Որքանո՞վ եմ ինքս ինձ ճանաչում
- Ինչպիսի՞ն եմ ուզում տեսնել ինձ տարիներ անց
- Ի՞նչն է ինձ օգնում ավելի լավը դառնալ
- Որքա՞ն եմ պատրաստ ներել ինձ և ուրիշներին
- Ի՞նչն է ինձ համար այս կյանքում ամենակարևորը
- այլ
Ես-ի բացահայտումը
Ժամանակին ես ինձ ինձանից չեմ առանձնացրել։ Այդ ուղղությամբ շատ չեմ մտածել։ Ես նոր նկատեցի վերևում առաջարկված վերնագրերը կարդալուց, որ մարդկանցից որոշները իրենց ճանաչելու համար կիսվում են, և նայում են իրենց մյուս կեսին կողքից, սակայն մի կեսը մյուսին նայելուց տեսնում է միայն կեսը, այլ ոչ-թե անբողջությունը։ Այն ինչ կտեսնեն այդ մի կեսում, պայմանավորված կլինի նրանով, թե այդ պահին ինչ մտքեր կհայտնվեն իրենց մեջ։ Որոշները նայում են իրենց մեջ և տեսնում են իրենց բնավորությունները, հոգեվիճակը և հիշողությունները։ Սակայն այդ ձևերից ոչ մեկը չի թույլ տալիս ճանաչել ինքդ քեզ անբողջությամբ, որովհետև, եթե նույնիսկ համադրել այդ երկու ձևերը, և անբողջ ուշադրությանբ նայել ամեն մանրունքի, մեկ է, այդպես էլ չի ստացվի տեսնել այն «Ես» — ի մասը որը հենց նայում է մյուս մասերին։ Մի ուրիշ ավելի լավ աշխատող ձև էլ կա․ պարզապես լինել «Ես» և իմանալ ինքդ քեզ՝ շրջակա աշխարհին նայելով, որովհետև «Ես» — ը կազմված է այն հիշողություններից, այն հոգեվիճակներից և այն մտքերից, որոնցում պատկերված է այն շրջակա աշխարհը, որը ես տեսնում եմ ծնված օրվանից։
Անդրանիկ Փարադյան 